تاثیر حاد یک جلسه تمرین تداومی روی نوارگردان بر سطوح hsp72 هیپوکامپ موش های دیابتیشدهتوسطاسترپتوزوتوسین

هدف: hspها می توانند خواص درمانی زیادی در بیماری دیابت داشته باشند؛ بدین منظور، تحقیق حاضر به بررسی تأثیر حاد یک جلسه تمرین تداومی روی نوارگردان بر میزان hsp72 هیپوکامپ و پلاسمای موش های دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین می پردازد.روش شناسی: بدین منظور 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به وزن 1±165 گرم، و سن 6-8 هفته، به طور تصادفی در چهار گروه (هر گروه 10 سر موش) کنترل سالم و سه گروه دیابتی+ تمرین حاد استقامتی (گروه های 1، 2 و 3 که به ترتیب 30 دقیقه، 4 ساعت و 24 ساعت پس از ورزش کشته شدند) تقسیم شدند. موش های صحرایی با تزریق استروپتوزوتوسین (stz) (50 میلی گرم/میلی لیتر) محلول در بافر سیترات m1/0 (5/4ph=) به صورت درون صفاقی، دیابتی شدند. پروتکل مورد استفاده دویدن روی نوارگردان بود که با سرعت 10 متر در دقیقه آغاز شد و به تدریج به 18 متر در دقیقه رسید. مدت دویدن تقریباً 60 دقیقه بود. برای مقایسه متغیرهای 4 گروه، از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و متعاقب آن از آزمون lsd، در سطح معناداری 05/0 p?مورد استفاده قرار گرفت. نتایج: نتایج این تحقیق نشان داد که به دنبال اجرای یک جلسه فعالیت در موش های دیابتی، میزان hsp72 هیپوکامپ تمام گروه ها نسبت به گروه کنترل افزایش یافت. این شاخص در گروه4 ساعت نسبت به گروه کنترل و گروه 30 دقیقه به ترتیب، 82/1 ng/ml (009/0=p) و 48/1 ng/ml (026/0=p) افزایش معناداری داشت. hsp72 هیپوکامپ در گروه 24 ساعت نسبت به گروه کنترل و 30 دقیقه افزایش داشت ولی به سطح معناداری نرسید. میزان hsp72 پلاسمای تمام گروه های تمرین نیز افزایش داشت.hsp72پلاسما در گروه 4 ساعت نسبت به گروه کنترل، 35/2 ng/ml (031/0=p) و در گروه 3 (24 ساعت) نسبت به گروه کنترل و گروه 1 به ترتیب 4/4 (001/0=p)و 03/3 (005/0=p) ng/ml افزایش داشت که معنی دار بود. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان دهنده اثرات مفید یک جلسه فعالیت استقامتی حاد بر سطوح hsp72هیپوکامپ در بیماری دیابت می باشد. با توجه به این، می توان فعالیت استقامتی حاد را به عنوان یک توصیه درمانی در مقابله با عوارض این بیماری بکار برد.